یادداشت مدیرمسئول:

مقاومت، کرامت خوزستان و شهادت، شرافت خوزستاني

داود مدرسی یان – «ایران از بابت تشیع وام دار دو مجموعه انسانی است، یکی اهواز(خوزستان) و دیگری جبل عامل(لبنان)». این جمله از رهبر معظم انقلاب در وصف خوزستان است.

اقوام خوزستاني اعم از فارس، عرب، لر، کرد، ترک و غيره از قرن ها قبل از اسلام در اين خطه حضور داشته اند و البته اين خصلت همه تمدن هاي بشري است که انسان ها و اقوام دست به مهاجرت مي زده اند. بدين گونه در عصر اسلام و در زمان حکومت بني اميه و بني عباس بر سرزمين هاي اسلامي، اين شيعيان اصيل و نوادگان بزرگان شيعه بوده اند که بعلت فشار بني اميه و بني عباس با مهاجرت به خوزستان در اين خطه قهرمان ماندگار شده اند.

خوزستان دروازه تشيع به ايران است چه از آن جهت که عرب ايراني در خوزستان به واسطه مشابهت زباني با عرب شيعه عراقي، اسلام را با جان و دل پذيرفت و به ايران منتقل کرد و چه از اين جهت که بزرگترين علماي اسلامي در عصر ائمه، علمايي چون حسين بن سعيد اهوازي، حسن بن سعيد اهوازي و علي بن مهزيار اهوازي که اين افراد معاصر دوران امام رضا(ع) و امام جواد(ع) و امام هادي(ع) بوده اند ۱۲۰ جلد کتاب نوشتند که عمدتاً احاديثي بود که يا خود از ائمه بزرگوار شنيدند یا از ياران صديق حضرات اهل بيت عليهم السلام گرفته بودند.

سپس در زمان غيبت امام مهدي(عج)، بزرگاني همچون «حسين بن روح نوبختي» که سومين نائب خاص حضرت و از اهالی خوزستان بوده و ساير بزرگان، فرهنگ ناب شيعه را به خراسان، قم و ري منتقل کرده اند.

اقوام خوزستاني بالخصوص عرب با غيرت ايراني، همواره خود را ايراني دانسته و هيچوقت به بيگانگان توجه نکرده اند. تاريخ هزارساله ايران و خوزستان بيانگر اين مسئله مهم است که خوزستان هميشه خط مقدم جبهه دفاع از وطن و خاک ايران بوده است.

نمونه اين وطن دوستي و تفکر تشيع در بین اقوام جنوبی کشور، جهاد رئیسعلی دلواری ها در بوشهر، استکبار ستیزی و مبارزه بختیاری ها به سردمداری بی بی مریم و شیرعلی مردان خان با انگلیسی ها، قیام ۱۳۱۶ بهمئی ها در برابر رضاخان و به خصوص جهاد عشاير عرب در سال ۱۲۹۲ شمسي است.

در جريان جنگ جهاني اول، بين متفقين(انگليس، روسيه و فرانسه) و متحدين(آلمان، اتريش، عثماني و بلغارستان)، دولت مرکزي ايران به سلطنت احمدشاه قاجار، اعلام بي طرفي کرد اما اين بي طرفي هيچ تأثيري در اراده دولت بريتانيا براي اشغال خوزستان نداشت!

انگليسيها، خوزستان را براي اينکه عقبه اي براي نيروهايشان در عراق باشد که به قصد براندازي امپراطوري عثماني آمده بودند، اشغال کردند. شرکت نفت را انگليس در زمان قاجاريه به سرانجام رسانده بود که اين لوله هاي نفت، سوخت ماشين جنگي انگليس را تأمين ميکرد و هم براي کمک به نيروهايشان در عراق اهميت حياتي داشت. بنابراين ميبايست اين لوله هاي نفت را حفظ ميکردند. از طرف ديگر خوزستان و خليج فارس گلوگاه ايران است. براي اينکه تسلط خودشان را بر همه کشور تثبيت کنند، آمدند و خوزستان را اشغال کردند و نيروهايشان از طريق خرمشهر و آبادان وارد شدند و در اهواز متمرکز شدند.

در کنار بي عرضه گي دولت مرکزي و ترس از بريتانيا و همچين بي تفاوتي شیخ خزعل که حاکم و نماينده قاجار در خوزستان و عضو لژ فراماسونري بود و به انگليسي ها خدمت مي کرد، اما عشاير عرب به فتواي آيت الله سيدکاظم يزدي مرجع بزرگ شيعه در نجف، به پا خاستند و در چهار جبهه با انگليسي ها درگير شدند و وقتي با سلاح هاي ساده و سبکي چون ﺷﻤﺸﯿﺮ، ﻓﺎﻟﻪ، ﻣﮕﻮار و ﺗﻌﺪاد ﺑﺴﯿﺎر ﻛﻤﯽ ﺗﻔﻨﮓ ﻣﺎرﺗﯿﻨﯽ، ﺟﻠﻮي ارتش مجهز به توپ و انواع سلاح هاي سنگين ايستادند، به پيروزي رسيدند.

مشهور است که بعد از جهاد عشاير عرب، مجاهدين هوسه(شعار) سر مي دادند: «الطوب افخر لو مگواري». به اين معنا که توپ تو کارسازتر و برتر است يا سلاح من (مگوار)!

اين شعار همان مردمي است که در مبارزه با سيل وسيع فروردين ۹۸ هوسه می خواندند: «شط را به گريه انداختيم اما ما گريه نکرديم، مقاومت کرديم».

مجاهدين بعد از اين جهاد، به رهبري برخي از علما به باغملک و ايذه و سپس کهگلويه و بويراحمد و چهارمحال بختياري و ايل قشقايي در شيراز و اصفهان رفته و شهر به شهر از آنان استقبال شد و سپس با وحدت همه اقوام به خوزستان سرازير شده ودر کنار اقوام خوزستانی جنگیدند و خوزستان را از اشغال بريتانيا خارج کردند!

داستان اقوام غيور خوزستاني به اينجا ختم نشد. در دوره رضاخان با کشف حجاب اجباري رضاخاني مقابله کرده و حاضر به کشف حجاب زنانشان نشدند و علي رغم مبارزه رضاخان با مراسمات عزاداري اباعبدالله الحسين و ممنوعيت لباس روحانيت و سرکوب عشاير، مجاهدانه ايستادند و تا پايان پهلوي هزاران شهيد را تقديم انقلاب کردند.

صدام با شعار عربيت به جنگ با ايران آمد و شهرهايي که اکثر عرب نشين بودند را اشغال کرد و مدعي شد بايد خوزستان را نجات دهم! اما اولين سيلي را از عرب با غيرت خوزستاني خورد. اشغال خرمشهر، سوسنگرد، دشت آزادگان و هويزه و محاصره آبادان اما باعث نشد تا عرب با غيرت خوزستاني ترک ديار کند و عرصه را به صداميان واگذار کند.

خوزستان در جنگ ۸ ساله قريب ۲۳ هزار شهيد تقديم به امام روح الله خميني(ره) و اسلام و ايران کرد که قريب ۱۲ هزار از اين ۲۳ هزار شهيد، از قوم با شرف عرب بوده اند که فقط يکي از آنان يوسف هور، سردار علي هاشمي است که رهبر عزيز و فرزانه انقلاب در وصف او فرموده: «شهيد علي هاشمي، سردار جوان عرب خوزستاني در برابر صدام ايستاد اينها در تاريخ ماندگار است».

مقاومت در برابر بيگانگان و منافقين، کرامت خوزستاني هاست و شهادت، شرف خوزستانی ها؛ اهل اين ديار خود اولين کسان بوده اند که ريشه منافقين و تجزيه طلبان را خشکانده اند. اگر برخي در لباس عرب خوزستاني قصد فريب افکار عمومي را دارند، همين را در سازمان منافقين هم مي بينيم که خود را فارس و ملي گرا مي دانند؛ اما ۱۷ هزار ايراني را ترور و در جنگ به صدام خدمت کرده اند و اين توطئه هاي انگليسي در ساير اقوام هم ديده مي شود. اما امروز عرب خوزستاني در کنار ساير اقوام ايراني، حافظ مليت و خاک ايران و عزت اين سرزمين است.