تعطیلی غرفه‌های میدان الغدیر به نفع چه کسی است؟

نگاهی به آنچه در ماه‌های گذشته برمیدان گذشت

اوایل دی ماه سال گذشته بود که پس از قراردادن «نیوجرسی»ها در میدان میوه و تره‌بار الغدیر اهواز فصل جدیدی از اتفاقات و مسائل مختلف برای غرفه داران میدان آغاز شد.
همان وقت گزارشی در خبرگزاری تسنیم خوزستان در خصوص جزئیات قراردادن بلوک های سیمانی منتشر شد که پیشنهاد می کنم قبل از خواندن اسلایدهای بعدی گزارش مورد نظر را بخوانید.
اما این اتفاقات چه بود و چه اثری بر میدان گذاشت؟
آیا سبب ساماندهی بیشتر میدان شد و یا اینکه این اتفاقات فقط یک وسیله بودند؟

پس از قرار دادن «نیوجرسی»ها در میدان و کاهش فضای بارانداز مقابل غرفه ها سه اتفاق رخ داد که شامل:
١- تنظیم برخی قوانین یکشبه و بدون پشتوانه فکری و منطقی
۲- محدودیت های مختلف برای تردد خودروها و کندن پلاک برخی از خودروها
٣- توقیف دستگاه کارتخوان برخی از غرفه داران به دلایل مختلف.
هریک از این اتفاقات برای یک میدان کافی بود تا جو روانی میدان برهم زده شده و ایجاد نارضایتی و اعتراض کند اما غرفه داران الغدیر که از پشت صحنه مسائل با خبر بودند اثر این اتفاقات را خنثی کردند.
در وقت مناسبی به ۳ اتفاق گفته شده در اسلاید ۲ اشاره خواهم کرد اما تعیین نرخ کرایه غرفه‌ها موضوع مهمتری است که غرفه داران را با مشکل مواجه کرده به شکلی که برخی از این غرفه ها با شکایت سازمان مربوطه در شهرداری اهواز، کارشان به صدور حکم تعطیلی کشیده شده و التهاب جدیدی برای میدان ایجاد کرده است.
داستان کرایه غرفه ها را باید از سال ۸۰ یعنی همان زمان که میدان الغدیر اهواز راه اندازی شد تعریف کنم.
همان وقتی که غرفه داران ملک شخصی خود را دادند و سرقفلی تحویل گرفتند.
سال ۱۳۸۰
غرفه داران میدان میوه و تره‌بار اهواز ملک شخصی خود واقع در بلوار آیت الله بهبهانی، راه بند میدان را به شهرداری اهواز واگذار کرده و مبالغی حدودا بین ۳۷ تا ۴۲ میلیون تومان را نیز به ازای دریافت هر غرفه به شهرداری پرداخت کردند تا سرقفلی یک غرفه به همراه ۲۰۰ متر بارانداز به آنها داده شود.
تا اینجای کار همه چیز مانند سایر کلانشهرهای کشور بود تا اینکه با قرار دادن «نیوجرسی» باراندازها نیز از غرفه داران گرفته شد.
غرفه داران در ادامه با شهرداری در خصوص تعیین نرخ کرایه‌ ماهانه به مشکل برخوردند.
معمولا وقتی سرقفلی به شخصی واگذار می‌شود مبلغ اندکی را به عنوان کرایه از وی می‌گیرند و این مسئله کاملا قانونی است.
اما اتفاقی که در میدان الغدیر اهواز برای تعیین کرایه افتاد کمی عجیب بود. شهرداری اهواز مبلغ کرایه کارشناسی شده تا پایان سال ۹۸ را ۴۷۰ هزار تومان ماهانه، و برای سال ۹۹ حدود ۲ میلون تومان ماهانه اعلام کرده است.
کافی است نگاهی به سایر میادین میوه و تره بار کشور بیاندازیم تا اختلاف فاحش ارقام اعلام شده را متوجه شویم.
به عنوان مثال در تصویر بالا مشاهده می کنید که شهرداری تهران رقم کرایه غرفه داران برای سال‌های ۹۶ تا ۹۹ را از ۵۶۰ هزار تومان تا حداکثر ۷۹۵ هزار تومان سالانه تعیین کرده است.
اینجا چند سوال به وجود می‌آید:
۱- چه تفاوتی میان میدان مرکزی میوه و تره بار الغدیر اهواز با میدان میوه‌وتره‌بار تهران وجود دارد که باید شاهد این اختلاف قیمتی در کرایه‌ها باشیم؟
۲- آیا شهرداری اهواز خدمات ویژه‌ای در میدان الغدیر اهواز ارائه می کند که کارشناسان، قیمت کرایه ماهانه یک غرفه را ۳ برابر بیشتر از کرایه سالانه!! یک غرفه در میدان مرکزی تهران تعیین کردند؟
۳- آیا اهواز در کشور دیگری قرار دارد که بدون در نظر گرفتن قیمت متوسط سایرکلانشهر های کشور تصمیم به دریافت چنین ارقامی گرفته می‌شود؟
۴- آیا تفاوت ۳۰۰ درصدی قیمت کرایه غرفه در اهواز با سایر کلانشهرها بر قیمت میوه و تره بار در اهواز تاثیر گذار نیست؟
تا اینجای کار، دعوا فقط برسر تعیین قیمت کرایه غرفه ها بود اما به تازگی زوایای جدیدی از این مسئله آشکار شده. همانظور که گفته شد تعیین نرخ کرایه ها اختلاف فاحشی را باسایر شهرها نشان می‌داد و غرفه داران میدان الغدیر اهواز نسبت به آن معترض بودند و طبیعتا قرارداد جدیدی با شهرداری اهواز بسته نشد تا ابن اختلاف برطرف شود.
اما شهرداری اهواز در اقدامی عجیب به جای حل این اختلاف اقدام به طرح دعوای حقوقی در دادگاه کرده و در گام نخست حکم تخلیه برای ۵ غرفه را گرفته است.
این مسئله نشان می دهد که اساسا تعیین کرایه ‌غرفه‌ها با همین هدف بوده که غرفه داران نسبت به آن معترض شده و قراردادی بسته نشود تا بتوان به راحتی حکم تخلیه برای غرفه‌ها گرفت.
اما تعطیلی غرفه های میدان الغدیر اهواز برای چه افرادی بیشترین منفعت را دارد؟