امام علی (ع) می فرماید
۞ هر کس از خود بدگویی و انتقاد کند٬خود را اصلاح کرده و هر کس خودستایی نماید٬ پس به تحقیق خویش را تباه نموده است. ۞
Friday, 29 March , 2024
امروز : جمعه, ۱۰ فروردین , ۱۴۰۳
شناسه خبر : 609
  پرینتخانه » سیاسی تاریخ انتشار : 20 جولای 2018 - 15:27 | | ارسال توسط :

اخلاق سیاسی (عدم تهمت و افترا در نوشتن)

اخلاق سیاسی (عدم تهمت و افترا در نوشتن) اخلاق سیاسی مجموعه صفات روحی و باطنی است که در عرصه‌ی سیاست موجب تاثیر مستقیم بر رفتار سیاسی فرد می‌شود. در اسلام بر مبانی اخلاقی سیاسی بسیار تاکید شده است و از این مبانی می توان جهت تفکیک سیاست ماکیاولیستی از سیاست اسلامی استفاده کرد. حضرت امام […]

اخلاق سیاسی (عدم تهمت و افترا در نوشتن)

اخلاق سیاسی مجموعه صفات روحی و باطنی است که در عرصه‌ی سیاست موجب تاثیر مستقیم بر رفتار سیاسی فرد می‌شود. در اسلام بر مبانی اخلاقی سیاسی بسیار تاکید شده است و از این مبانی می توان جهت تفکیک سیاست ماکیاولیستی از سیاست اسلامی استفاده کرد.

حضرت امام (ره) درمورد سیاسی بودن احکام اسلام می‌فرمایند: « اسلام، احکام اخلاقی اش هم سیاسی است.» (صحیفه / ج۱۳ / ص ۱۳۱)

امیرالمومنین علی (ع) نیز در نامه‌ی خود به مالک، ایشان را به تقوا و بی اعتنایی به شهوات دعوت نمودند. (نهج البلاغه / نامه ۵۳) تقوای سیاسی یعنی اینکه ما هم اهداف سیاسی خوبی داشته باشیم و هم از روشهای درست و خوبی برای رسیدن به این اهداف استفاده کنیم.

در این تعریف انتخاب هدف سیاسی خوب نیز از ملزومات تقوای سیاسی شمرده شده است. اگر فردی هدف خود را حزب گرایی و قبیله گرایی قرار دهد قطعا یکی از شروط لازم در رعایت تقوا و اخلاق سیاسی را زیرپا گذاشته است. این فرد قطعا در مسیر حرکت خود دچار انحرافات و اشتباهات متعددی خواهد شد که همه ناشی از انتخاب هدف نادرست است. چنین فردی اگر ببیند تهمت زدن به فلان فرد جریان رقیب موجب می‌شود تا حزب خودش در انتخابات پیروز میدان شود، این کار را انجام می‌دهد. چراکه هدفش، حمایت از حزب و قبلیه‌اش به هر قیمتی است. لذا برای چنین فردی هر وسیله‌ای نیز دستیابی به چنین هدف نادرستی را توجیه میکند. ولو دروغ پراکنی و فریب و تهمت و … باشد!

نتیجه‌ی اتخاذ رویکرد حزب گرایی، مردمی نبودن است. چراکه معمولا احزاب، طیف اندکی از مردم یک جامعه را تشکیل می‌دهند و در موارد فراوانی که منافع حزب با منافع آحاد مردم در تضاد است، چنین فردی منافع حزبش را دنبال می‌کند و نتیجه‌اش ظلم به مردم است. چنین فردی هیچ گاه نمی‌تواند عدالت خواه واقعی باشد. عدالتخواهی قطعا با حزب گرایی در تضاد است. چراکه فرد حزب گرا در کوباندن رقیبان سیاسی خود از مدار عدالت خارج شده و حاضر نمی‌شود جهت فریاد زدن عدالت واقعی، منافع اعضای حزب خود را به خطر بیندازد. چنین فردی حتی حین عدالت خواهی نسبت به نواقص حزب رقیبش نیز از مدار حق و تقوا و اخلاق سیاسی اسلامی خارج شده و انواع تهمت ها و دروغ ها را می‌گوید تا بدین ترتیب امتیازی برای حزب خود جمع کند. عدالت خواهی واقعی زمانی میسر است که فرد دل از تعلقات حزبی و قبلیه‌ای و جناحی بردارد و صرفا برای رضای خدا و منافع مردم، پرچم عدالت را دست بگیرد. چه بسیار مدعیان عدالت خواهی که پس از مدتی بدلیل وابستگی به احزاب و اشخاص انحرافی، از مدار حق و تقوای سیاسی خارج شده و بزرگترین ظلم ها را به نظام اسلامی کرده و انواع تهمت ها را زده و در نهایت در مقابل این نظام مقدس قرار گرفته اند.

امام خامنه‌ای (مدظله العالی) دلیل اصلی انحرافات ۱۸۰ درجه‌ای برخی از انقلابی های نسل اولی را ناشی از نبود تقوای سیاسی در آنها عنوان کردند و لذا خطاب به جوانان فرمودند: « جوان های انقلابی و مومن و عاشق امام که حرف می‌زنند، می‌نویسند، اقدام می‌کنند، کاملا [تقوای سیاسی را] رعایت کنید. این جور نباشد که مخالفت با یک کسی، ما را وادار کند که نسبت به آن کس از جاده‌ی حق تعدی کنیم، تجاوز کنیم، ظلم کنیم؛ نه، ظلم نباید کرد. به هیچ کس نباید ظلم کرد.» (نماز جمعه – ۱۴/۳/۱۳۸۹)

 

برچسب ها

این مطلب بدون برچسب می باشد.

به اشتراک بگذارید
تعداد دیدگاه : 0
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.