امام علی (ع) می فرماید
۞ هر کس از خود بدگویی و انتقاد کند٬خود را اصلاح کرده و هر کس خودستایی نماید٬ پس به تحقیق خویش را تباه نموده است. ۞
Tuesday, 19 March , 2024
امروز : سه شنبه, ۲۹ اسفند , ۱۴۰۲
شناسه خبر : 654
  پرینتخانه » اجتماعی تاریخ انتشار : 20 جولای 2018 - 16:06 | | ارسال توسط :

تعادل منفی در خانواده

تعادل منفی در خانواده در بعضی از جلسات مشاوره، پدرِ خانواده می گوید:” من از صبح تا شب بیرون کار می کنم تا خانواده ام در آسایش باشند، هیچ گونه کم و کاستی برایشان نگذاشته ام. شب ها هم خسته و کوفته بیهوش می شوم و وقتی ندارم که با بچه هایم باشم.” من در […]

تعادل منفی در خانواده

تعادل منفی در خانواده

در بعضی از جلسات مشاوره، پدرِ خانواده می گوید:” من از صبح تا شب بیرون کار می کنم تا خانواده ام در آسایش باشند، هیچ گونه کم و کاستی برایشان نگذاشته ام. شب ها هم خسته و کوفته بیهوش می شوم و وقتی ندارم که با بچه هایم باشم.”
من در پاسخ به او می گویم: “بله؛ نقش اقتصادی شما خیلی عالی است. اینکه شما از صبح تا شب بیرون هستید و کار می کنید همه اش یک نقش است و آن نقش شغلی شماست. و من به شما نَه ۲۰ بلکه ۲۵ می دهم. ولی شمایِ پدر که فقط همین یک نقش را ندارید. شما نقش دیگری مانند شوهری، پدری و … هم دارید. نمره شما در نقش شوهری و پدری صفر است. ای کاش به جای یک ۲۰، ۴ تا ۵ داشته باشید. این خیلی بهتر است.”
یا مادری می گوید: «از صبح تا شب فقط می شورم، می روفم، غذا پخت می کنم. به این مادر هم می گویم همه این فعالیت ها یک نقش هستند ولی شما نقش های دیگری هم دارید که از آنها غافل شدید».
یکی از ویژگی های خانواده سالم نقش پذیری افراد است. اینکه هر کسی نقشی داشته باشد و آن را انجام دهد، نه اینکه یکی از اعضای دیگر خانواده ( که معمولا مادر است) نقش فداکار داشته باشد و کل نقش ها بر دوش او باشد. گاهی در بعضی از خانواده ها به ظاهر “همه چی آرومه”! ولی غافل از آنکه کمر مادر زیر بار سنگین نقش های مختلف خم شده است. این خانواده به صورت منفی و انحرافی تعادل دارد. اگر در همین خانواده مادر نقش های دیگران را انجام ندهد تعادل بهم می خورد و تنش و تعارض ایجاد می شود.
در خانواده سالم تعادل برقرار است ولی تعادل مثبت؛ هر کسی وظایف خودش را انجام می دهد. بچه ها خودشان لباس هایشان را داخل ماشین لباسشویی می گذارند. مسئول خرید نان و مایحتاج خانه مشخص است. مسئول پرداخت قبوض و کارهای بانکی مشخص است. در واقع نقش ها بین اعضای خواده به طور یکسان نه مشابه تقسیم شده است.
در بعضی از خانواده ها «تعادل منفی» برقرار است و این موضوع یعنی اینکه یک نفر بینِ بقیه، نقش ویژه ای را ایفا می کند. همین نقش هایی را که پذیرفته آگاهانه یا ناآگاهانه، باعث کم رنگ شدن سهم دیگران در فعالیت های خانواده شده است. اما سئوال مهم این است که آیا واقعا این فداکاری به نفع خانواده هست؟!
در چرخه تکامل خانواده دیر یا زود این تعادل بهم میریزد. شما درنظر بگیرید که یک جوان ۲۵ ساله میخواهد ازدواج کند و از پدر و مادرش مستقل بشود. آیا اینجا تعادل بهم نمی ریزد؟ اگر پدر و مادر قبول کنند که فرزندشان باید مستقل شود که خیلی هایشان نمی گذارند، قطعا تعادل قبلی جواب نمیدهد. چون دیگر یک عضوِ مهم نیست که برایش فداکاری بشود و فرزند هم در زندگی متأهلی خود انتظار دارد همسرش در حق وی فداکاری کند و اگر فداکاری نبیند احساس می کند در زندگی جدید و تشکیل خانواده با یک مشکل جدی مواجه شده است و همین یکی از دلایل جدی اختلافات زوج های جوان است.
حال؛ اگر فرزند بعد از ازدواج از والدین مستقل شد، اینجا باید زن و شوهر(پدر و مادر) به همان دوران تنهایی برگردند و با چیزی که در روان شناسی رشد به عنوان «سندروم آشیانه خالی» اشاره شده رویارو بشوند. واقعا برای رشد کردن راهی جز این رویارویی ها وجود ندارد وگرنه تعداد مادرشوهرها یا مادرزن هایی که نمی توانند با چنین شرایطی سازگار شوند بسیار زیادند و تعارض نهفته ی سال ها زندگی مشترک خودشان را به شکل های مختلفی همچون دخالت کردن در زندگی فرزندشان یا قهر و آشتی های زیاد نشان میدهد.
پس بهتر است خانواده ها به سمت تعادل مثبت پیش بروند و تعاملات و کارهای خانه و فشارهای زندگی به تناسب و عدالت و رعایت تفاوت های زن و مرد، متعادل شود تا آسیب های جدی تعادل منفی در آینده، به فرزندان و پدران و مادران وارد نشود.
حسین رئیسی
کارشناس ارشد مشاوره خانواده

برچسب ها

این مطلب بدون برچسب می باشد.

به اشتراک بگذارید
تعداد دیدگاه : 0
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.