پیشنهادات فریاد خوزستان برای حل ممنوعیت کشت برنج:

از تفاوت قائل شدن برای مناطق مختلف تا پرداخت معوض به کشاورزان و توقف انتقال آب به کویر

اعتراضات اردیبهشت ماه و اوایل خرداد کشاورزان خوزستانی نشان از وجود نارضایتی آنان از سیاست های اعمال ممنوعیت کشت برنج و کشت تابستانه در خوزستان بود. فریاد خوزستان که پیگیری مطالبات مردم خوزستان را رسالت خود می دانند در دومین شماره خود به بررسی عوامل نارضایتی کشاورزان که قشر عظیمی از مردم خوزستان را تشکیل داده‌اند، پرداخت. نظر کارشناسان و کشاورزان و نیز اظهارات مسئولین را مورد بررسی قرار دادیم. اعتقادمان بر این است که مطالبه گری بدون ارائه راهکار عملی بی نتیجه است. از این رو نتیجه بررسی‌های خود را در قالب راهکارهای زیر ارائه میدهیم. امید است این راهکارها به مسئولان محترم کمک کنند این موضوع را تمام شده و در بن بست نبینند و در تصمیمات و سیاست های خویش تجدید نظر نمایند.

۱.پیگیری ایجاد صندوق که قرار است شرکتهای نیشکر، نفت و فولاد (فولاد اصفهان و خوزستان) در آن پول واریز کنند، تا از طریق آن صندوق، معوقات کشاورزان پرداخت شود. این کار موجب می شود پرداخت ها به کشاورزان سریعتر انجام گیرد.

۲.دولت باید سندی ارائه دهد که ثابت کند پشت سدها آبی برای کشت وجود ندارد. این موضوع را کاظم نسب نماینده اهواز مطرح کرده بود. کشاورزان معتقدند آب هست و توزیع غیر عادلانه است و همین حس بی عدالتی آنان را به خشم آورده. باید این احساس جدی گرفته شود.

۳.ممنوعیت کشت تابستانه در صورتی پذیرفتنی است که همراه با ممنوعیت انتقال آب فراتر از شرب به فلات مرکزی باشد. نمی توان شاهد بود کشت در خوزستان ممنوع و در فلات مرکزی با آب انتقالی خوزستانی ها کشت جالیزی و برنج و فضای سبز زینتی ادامه داشته باشد.

۴. مسئولان خوزستانی به جای فشار به کشاورزان به وزارت نیرو برای تامین حق آبه فشار بیاورند. اگر ریاست جهاد کشاورزی توان گرفتن سهمیه کافی برای کشاورزان را ندارد، رسما این را بیان کند. کشاورزان مشاهده می‌کنند مسئولان آب و برق و جهاد کشاورزی مادام درحال پاسکاری مشکل به یکدیگر هستند و نیت شان فقط رضایت وزارتخانه‌های متبوع شان است نه حل مشکل کشاورزان.

۵. در مناطقی مثل حوضه مارون و برخی مناطق حوضه کارون بحران آب پذیرفتنی ست و البته باید به کشاورزان محروم از کشت آن مناطق، معوض کشت پرداخت شود تا معیشت ایشان به خطر جدی نیافتد. اما به گفته کارشناسان، منع کشت در همه مناطق پذیرفتنی نیست. باید بین مناطق مختلف تفکیک قائل شد و لااقل اجازه درصدی از کشت به آنان داده شود. کشاورز نمی‌پذیرد آب باشد و او از کشت ممنوع شود یا بابت کشت غیر مجاز متحمل جریمه‌های سنگین شود.

۶.نظر بسیاری از کارشناسان این است که مدیریت مصرف آب را باید به کشاورز سپرد. مثلاً به او بگویید به خاطر کمبود آب باید با ۵۰% مقدار سابق کشت کند. او خود تصمیم بگیرد با این مقدار آب چه چیزی و چه مقدار از زمین را کشت کند. این سیاست، نارضایتی را کشاورز را کاهش می دهد. این ایده کارشناسی برای کارون و کرخه و دز قابل اجرا است.